Wekelijkse column: 'Eindelijk op Netflix'

Geen idee waarom, maar al weken, misschien zelfs al maanden had ik zin om een specifieke film te kijken. En opeens stond deze kaskraker vorige week op Netflix! Het was heerlijk om deze ruim drie uur durende film nogmaals te zien, maar ik was wel even vergeten hoe luguber het verhaal is.

De film kwam in 1998 in de Nederlandse bioscoopzalen. Ik was toen tien jaar oud. Ik heb de film niet in de bios gezien. Ik denk dat mijn ouders mij daar een beetje te jong voor vonden, maar ik heb hem in de jaren erna zeker een aantal keren op tv gekeken. Ik gok dat ik de film in 2003 voor het laatst gezien heb. Het is eenentwintig jaar geleden en toch staan veel scènes op mijn netvlies geschreven.

Compleet vergeten dat het verhaal start met een zoektocht onder water, maar daarna had ik heel veel oh ja momentjes. Het contrast tussen arm en rijk wordt zichtbaar en de rode liefdesdraad is heerlijk hartstochtelijk. Een leuk weetje: de tekening wordt in het echt niet door de mannelijke hoofdrolspeler getekend, maar door de talentvolle regisseur James Cameron. Op beeld zie je een rechterhand, maar het is zijn linkerhand. Cameron is linkshandig, het beeld is gespiegeld.

“Woos! Woos!”

Het lugubere aan het verhaal is het feit dat de hoge piefen op het schip allang wisten dat er veel te weinig reddingsboten aanwezig waren. Er vertrokken veel te weinig mensen per boot. En toen het schip eenmaal gezonken was, gingen de boten veel te laat terug om overlevenden uit het water te halen.

En het lugubere voor de kijker: waarom sterft die knappe Jack? Die deur had hun beide misschien niet gehouden, maar als een gek watertrappelen, heen en weer zwemmen om de hartslag hoog te houden of een eigen deur opzoeken waren prima opties geweest. Ik blijf het een flauw einde vinden.

Ik zag laatst een hele grappige meme. In het filmpje zie je de bemanning van een reddingsboot op zoek naar overlevenden: “Is anyone alive out there? We’ve waited too long. Keep checking them. Keep looking!” Erboven staat de tekst die ik als dertiger kan beamen: dating after 30 be like…

Afgelopen weekend keek ik naar een andere romantische film, waarbij deze film op geniale wijze genoemd wordt. Een man en een vrouw staan op het voorste punt van een schip en zij zegt: “Titanic me.”

Esther de Boer.